Wykład przedstawia podstawowe problemy teorii i praktyki prawa cywilnego w Polsce w okresie międzywojennym, a także (uzupełniająco) podstawowe kierunki jego ewolucji po II wojnie światowej. Wykład otwiera ogólna charakterystyka odziedziczonych systemów prawa cywilnego na ziemiach polskich. Osobno przedstawiane są problemy kodyfikacji i ujednolicania prawa cywilnego w działalności Komisji Kodyfikacyjnej (charakterystyka ogólna) oraz zagadnienia prawa prywatnego międzydzielnicowego (oraz międzynarodowego). W ramach analizy ówczesnej nauki prawa cywilnego charakteryzowane są ważniejsze ośrodki cywilistyki oraz doktryny cywilistyczne, a także podstawowe kierunki rozwoju prawa prywatnego w ówczesnej Europie.
W ramach osobnych bloków tematycznych, obejmujących zagadnienia teorii i praktyki w świetle odziedziczonego ustawodawstwa zaborczego oraz ustaw i kodeksów polskich okresu międzywojennego omawiane są problemy prawa zobowiązań, prawa handlowego, prawa wekslowego i czekowego, prawa rzeczowego (z uwzględnieniem problematyki prawa hipotecznego, ksiąg gruntowych), prawa rodzinnego i opiekuńczego (ze szczególnym uwzględnieniem prawa małżeńskiego osobowego oraz majątkowego), prawa spadkowego. W ramach analizy każdego z wymienionych działów przedstawiane są także prace, projekty i rezultaty działań Komisji Kodyfikacyjnej w zakresie objętym problematyką wykładu. Uzupełnieniem przedstawianych zagadnień prawa prywatnego materialnego jest omówienie zasad procesu cywilnego przed i po unifikacji. Wykład kończy charakterystyka unifikacji prawa prywatnego w Polsce po II wojnie światowej.
Materiał i literatura podstawowa:
- materiał podawany podczas wykładu
- S. Płaza, "Historia prawa w Polsce na tle porównawczym", cz. 3, "Okres międzywojenny", Kraków 2001, w zakresie odpowiadającym wykładowi (rozdz. I-IV (s. 5-256), rozdz. VII (s. 473-560 w zakresie dotyczącym Polski).
Literatura uzupełniająca:
- L. Górnicki, "Prawo cywilne w pracach Komisji Kodyfikacyjnej w latach 1919-1939", Wrocław 2000.