Urodził się 8 sierpnia 1961 roku w Krakowie. Po ukończeniu w 1980 roku II Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Krakowie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracę magisterską pt. Nauczanie prawa rzymskiego w Akademii Krakowskiej przygotował w Katedrze Prawa Rzymskiego UJ pod kierunkiem prof. Janusza Sondla. Po uzyskaniu magisterium w 1984 roku rozpoczął pracę na stanowisku asystenta: początkowo w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego, następnie w Katedrze Prawa Rzymskiego. Przygotowując pod kierunkiem prof. J. Sondla rozprawę doktorską odbył dwa stypendia naukowe: w Uniwersytecie w Getyndze (sierpień 1988 – sierpień 1990) oraz w Uniwersytecie w Salzburgu (październik 1990). W 1989 roku pracował w Katedrze Prawa Rzymskiego na Uniwersytecie w Bochum. W roku 1993 na podstawie rozprawy pt. Kontrakty nienazwane w klasycznym prawie rzymskim w świetle kazuistyki uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Swoje zainteresowania naukowe skierował na poszukiwania elementów prawa rzymskiego w dokumentach praktyki prawnej z okresu średniowiecza. Podjęcie tych badań wymagało znajomości paleografii, dlatego dr A. Kremer podjął roczne studia z tego zakresu na Wydziale Historycznym UJ. W 1999 roku został adiunktem w Katedrze Prawa Rzymskiego UJ. Pracował nad rozprawą habilitacyjną pt. Piotr Rozjusz jako przykład renesansowego romanisty.
W latach 1984-1986 odbył aplikację sądową, zakończoną w 1986 roku złożeniem z wynikiem bardzo dobrym egzaminu sędziowskiego.
Po roku 1989 zaangażował się w pracę konsularną i dyplomatyczną. Od sierpnia 1991do lipca 1995 roku pełnił funkcję wicekonsula, następnie konsula w Konsulacie Generalnym RP w Hamburgu. Następnie od sierpnia 1995 roku przez dwa lata kierował Wydziałem Konsularnym Ambasady RP w Bonn. W lipcu 2001 roku został Konsulem Generalnym RP w Hamburgu. Funkcję tę pełnił do sierpnia 2005 roku. Jako konsul generalny RP w Hamburgu uczestniczył z wykładami w licznych konferencjach naukowych i seminariach, poświęconych zagadnieniom polskiej drogi do Unii Europejskiej, roli Polski w NATO oraz systemu prawnego Polski.
Jego służba dyplomatyczna w Polsce związana była z Departamentem Konsularnym, którego był wicedyrektorem (od stycznia do września 1998 r.), a następnie dyrektorem (w latach 1998–2001) oraz z Departamentem Prawno–Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, początkowo na stanowisku zastępcy dyrektora (w latach 2005–2007), a następnie na stanowisku dyrektora tego Departamentu (w latach 2007–2008).
Brał czynny udział w pracach legislacyjnych nad licznymi ustawami, m. in. nad ustawą o repatriacji (w latach 1999–2000), nowelizacją ustawy o funkcjach konsulów (2001), ustawą o służbie zagranicznej (2001) oraz nad ustawami wyrażającymi zgodę na ratyfikację umów międzynarodowych. W 2007 roku został członkiem oficjalnej delegacji RP na Konferencję Międzyrządową UE, brał udział w redakcji Traktatu z Lizbony. Był również członkiem zespołu negocjacyjnego Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi o umieszczeniu w Polsce elementów amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej.
Dnia 10 marca 2008 roku został powołany na stanowisko Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych RP. Odpowiadał za politykę wschodnią, był jednym z autorów programu „Partnerstwa Wschodniego”, którego celem jest zacieśnianie stosunków między Unią Europejską a jej wschodnimi sąsiadami: Armenią, Azerbejdżanem, Białorusią, Gruzją, Mołdawią oraz Ukrainą.
Pracę dyplomatyczną łączył stale z pracą w Katedrze Prawa Rzymskiego UJ. Prowadził cieszące się popularnością wykłady i ćwiczenia z prawa rzymskiego oraz monograficzny wykład pt. „Organizacja i struktura polskiej służby zagranicznej”. Był jednym z redaktorów księgi pamiątkowej dedykowanej prof. J. Sondlowi (Ut magis legis sapere. Studia i prace dedykowane Profesorowi Januszowi Sondlowi w pięćdziesiątą rocznicę pracy naukowej, 2008). Dopiero nominacja na stanowisko Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych RP spowodowała zawieszenie pracy w Katedrze Prawa Rzymskiego UJ.
Wraz z premierem Donaldem Tuskiem wziął udział w uroczystościach rocznicowych w Katyniu 7 kwietnia 2010 roku, ale 10 kwietnia wybrał się tam znowu służbowo z prezydentem Lechem Kaczyńskim. Zginął tragicznie w katastrofie lotniczej prezydenckiego samolotu TU-154 pod Smoleńskiem. Pozostawił żonę i trzech synów. Został pochowany 21 kwietnia 2010 roku w Alei Zasłużonych cmentarza Rakowickiego w Krakowie. Dr Andrzej Kremer został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej oraz Odznaką Honorową „Bene merito”. W listopadzie 2010 roku Minister Spraw Zagranicznych RP Radosław Sikorski ustanowił nagrodę im. Andrzeja Kremera „Konsul Roku”. Jest ona przyznawana raz w roku przez Ministra Spraw Zagranicznych, wyróżniającemu się urzędnikowi konsularnemu.
Z inicjatywy Ministerstwa Spraw Zagranicznych ukazał się przygotowany wspólnie z Katedrą Prawa Rzymskiego UJ w 2012 roku tom Consul est iuris et patriae defensor. Księga pamiątkowa dedykowana doktorowi Andrzejowi Kremerowi. Pamięci dra A. Kremera został też poświęcony numer 11.1 kwartalnika „Zeszyty Prawnicze UKSW” za rok 2011.
Zainteresowania naukowe dra A. Kremera dotyczyły prawa rzymskiego oraz prawa międzynarodowego. Jest autorem licznych prac z zakresu rzymskiego prawa zobowiązań, w szczególności poświęconych zagadnieniom: kontraktów nienazwanych (Titus Aristos Ansichten im Bereich der ungenannten Kontrakte, Archivum Iuridicum Cracoviense 24-25/1991-1992; Die Verhältnisse ‘do ut facias’ und ‘facio ut des’ als ausgewählte Beispiele der Innominatkontrakte im klassischen römischen Recht [w:] Au-delà des Frontières. Mélanges Wołodkiewicz, 2000; Wybrane zagadnienia aestimatum w prawie klasycznym [w:] Profesorowi Janowi Kodrębskiemu in memoriam, 2000). Badał również zagadnienia związane z rolą prawa rzymskiego w dawnej Polsce (Z dziejów Katedry Prawa Rzymskiego Akademii Krakowskiej w XVII wieku, CPH 41.2/1989; Z dziejów Katedry Prawa Rzymskiego Akademii Krakowskiej w XVI wieku, Zeszyty Naukowe UJ Prace Prawnicze, 125/1989).
Swoimi badaniami objął również dr A. Kremer różne aspekty prawa międzynarodowego. Zajmował się zagadnieniami prawa traktatowego (Niektóre aspekty realizacji Traktatu pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 17czerwca 1991 [w:] Polacy i Niemcy. Płaszczyzny i drogi normalizacji. Bilans pierwszego pięciolecia. Materiały z sesji naukowej odbytej w dniach 5-6 grudnia 1996 w Opolu, 1997; Aspekty prawne negocjacji podczas Konferencji Międzyrządowej 2007 ze szczególnym uwzględnieniem udziału Polski [w:] Traktat z Lizbony, 2008), oraz prawa konsularnego (Zawarcie związku małżeńskiego przed konsulem (wybrane zagadnienia), Zeszyty Prawnicze UKSW 7.1/2007; Opieka dyplomatyczna i konsularna nad turystą – wybrane aspekty [w:] Turystyka a prawo. Aktualne problemy legislacyjne i konstrukcyjne, 2008). Opatrzył wstępem pracę autorstwa P. Czubika i M. Kowalskiego Konsul honorowy. Studium Prawnomiędzynarodowe, Kraków 1999.
Literatura:
K. Klimex-Michno, Uniwersytet Jagielloński oddał hołd ofiarom, „Dziennik Polski” z dn. 13.04.2010.
W. Knap, Dyplomacja i doktor Hiszpan, „Dziennik Polski” z dn. 16.04.2010.
I. Lipowicz, Andrzej Kremer – wspomnienie [w:] F. Longchamps de Bérier, R. Sarkowicz, M. Szpunar (red.), Consul est iuris et patriae defensor. Księga pamiątkowa dedykowana doktorowi Andrzejowi Kremerowi, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Warszawa 2012, s. 389-390.
J. Sondel, Andrzej Kremer (8 VIII 1961 – 10 IV 2010), „Alma Mater“ 2010, nr 125, s. 13-15.
M. Zabłocka, Zawsze wierny. Pamięci Andrzeja Kremera (1961-2010), „Zeszyty Prawnicze UKSW” 2011, z. 11.1, s. 9-12.
J. Zabłocki, In memoriam Andrzej Kremer (1961-2010), „Zeszyty Prawnicze UKSW” 2010, z. 10.1, s. 359-361.
opracowała Karolina Wyrwińska