Profesor Zbigniew Doda – w 25. rocznicę śmierci
W 25. rocznicę śmierci wspominamy Profesora Zbigniewa Dodę, zmarłego 4 lutego 1999 r. długoletniego pracownika Katedry Postępowania Karnego, Sędziego Sądu Najwyższego, w latach 1996-99 – Prezesa SN kierującego Izbą Karną.
Profesor Zbigniew Doda
Urodził się 23 sierpnia 1943 r., w latach 1960-65 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczestniczył w seminariach profesora Władysława Woltera i Mariana Cieślaka; był uczniem tego drugiego, wspólnie opublikowali liczne teksty naukowe.
Szczeble kariery naukowej przeszedł w Katedrze Postępowania Karnego – od asystenta stażysty po profesora zwyczajnego. Z Uniwersytetem Jagiellońskim związał się do końca życia, w niełatwych latach 1984-1987 był prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji do spraw dydaktyczno-naukowych.
Za pracę doktorską o rewizji nadzwyczajnej w polskim procesie karnym otrzymał nagrodę specjalną na konkursie “Państwa i Prawa”. Habilitację poświęcił dopuszczalności zażalenia w procesie karnym. Prace te wpisują się w główny nurt jego zainteresowań, jakim były środki zaskarżenia i kontrola odwoławcza w procesie karnym. Zajmował się także między innymi zagadnieniami dowodowymi procesu karnego. Ogromny wpływ na praktykę procesu karnego miały słynne przeglądy orzecznictwa, pisane wspólnie z prof. Marianem Cieślakiem w latach 1971-1987. Nierzadko były one nie tyle przeglądami orzecznictwa lecz raczej zbiorami miniglos. Opublikował też wiele innych znakomitych prac naukowych.
Gdy w roku 1990 tworzono od nowa Sąd Najwyższy, opierając go w znacznej mierze na najwybitniejszych przedstawicielach nauki, jego kandydatura nasuwała się jako oczywista. Sędzią SN został w październiku 1990 r., od 1996 roku był Prezesem SN kierującym Izbą Karną.
Profesor Zbigniew Doda był zaangażowany w przygotowanie nowych kodyfikacji karnych, także jako aktywny członek Komisji do Spraw Reformy Prawa Karnego. Uważany jest za jednego z głównych twórców Kodeksu Postępowania Karnego z 1997 r., zwłaszcza w części dotyczącej problematyki odwoławczej i kontroli procesu.
Choć ciężka choroba coraz bardziej utrudniała mu zachowanie pełnej aktywności, nie tracił hartu ducha i nadzwyczaj pogodnej postawy, nacechowanej życzliwością wobec innych. Ci, którzy mieli okazję go poznać lub dostąpili zaszczytu z nim pracować zgodnie wspominają, że był człowiekiem zawsze gotowym nieść innym pomoc i wyjątkowo skromnym. Uwielbiany był za ciepłe, podszyte delikatną i inteligentną ironią poczucie humoru. Niezwykła była jego umiejętność przenikliwej analizy zagadnień prawnych, nie tylko z zakresu prawa karnego procesowego. Nawet kwestie najtrudniejsze potrafił przedstawić zwięźle i klarownie, uchwycając to, co najistotniejsze, zaś jego argumentacja zawsze była najwyższej próby.
Przypominamy, że 75. rocznica urodzin skłoniła członków Komitetu Naukowego Studenckich Konferencji Karnoprocesowych odbywających się w minionej dekadzie co roku w marcu do wyboru dla spotkania w marcu roku 2019 tematu „System kontroli procesu karnego a trafna reakcja karna”. Sprawozdanie z konferencji.
Zdjęcie pochodzi z książki „Środki zaskarżenia w procesie karnym; Księga pamiątkowa ku czci prof. Zbigniewa Dody, pod redakcją A. Gaberle i S. Waltosia, Zakamycze 2000.